Fagpressenytt

- Eg trur nok det er eit element av fornekting involvert, seier Paul Glasziou.

Han er lege og professor i evidensbasert medisin ved Bond University i Queensland i Australia. For åtte år sidan publiserte han saman med Iain Chalmers - som er ein av grunnleggarane av Cochrane-samarbeidet* - ein artikkel i tidsskriftet The Lancet, der dei hevda at 85 prosent av alle midlar til biomedisinsk forsking truleg var bortkasta. I dag svarar det godt og vel til 170 milliardar amerikanske dollar, meiner dei.



- OVERVELDANDE

No står Glasziou med tekoppen sin i ein av pausane i programmet på den femte verdskonferansen for forskingsintegritet i Amsterdam. Han forklarer at han trur dette enorme talet kan bli så overveldande at forskarar ikkje orkar å ta innover seg problemet med bortkasta forsking i det daglege. Det kan vere ein av grunnane til at oppryddinga går så seint.

Eitt av programpunkta på konferansen tok for seg nettopp bortkasta forsking og kva som blir gjort for å redusere sløsinga med forskingsmidlar. I artikkelen frå 2009 gjorde Glasziou og Chalmers greie for ei rekkje ulike mekanismar dei meiner ligg bakom bortkasta forsking: Biomedisinsk forsking tek ikkje tak i dei spørsmåla som er mest relevante for pasientar og legar. Til dømes går ein stor del av forskingsmidlane til studiar av medikament, medan pasientar ofte ønskjer meir kunnskap om ikkje-medikamentell behandling. Studiar blir sette i gang utan at ein først har undersøkt om det er behov for dei, basert på den forskinga som allereie ligg føre. Meir enn halvparten av biomedisinske studiar blir aldri publiserte, og dei som blir