Asbjørn Karlsen var så skuffa over kor fort grovfôret tæra og sleit ned stålet i fôrmiksaren, at han kvia seg for å tilrå fôrmiksar for sonen, Anders Ansnes Karlsen, og samdriftspartnaren hans, Ståle Ansnes. Erfaringa med levetida til ein tidlegare fôrmiksar var for dårleg til at dei forsvarte prisen, meinte han.
- Eg ville først ha fôra med ein midjestyrt minilastar. Fordi det er enkelt, billeg og driftssikkert, seier han.
BYGDE OM TIL MJØLKSlik blei det ikkje likevel. Utgangspunktet var ein 52,5 meter lang oksefjøs bygd i 2007, med eit 2,5 meter breitt fôrbrett i midten, og bandfôring i taket.
Til fjøsen blei det i 2015 bygd ein ny romsleg fôrsentral i den eine enden, mens fjøsen blei forlenga for å gi plass til to mjølkerobotar, fokusavdeling, kalvingsbingar, kalveavdeling, mjølkerom og sosiale rom i den andre enden. Her måtte ein også forlenge bandfôringsanlegget med 15 meter.
I dag fyller dei rundt 80 mjølkekyrne ein kvote på 730 tonn mjølk, men allereie på nyåret kjem dei til å auke til 110 kyr for å fylle ein kvote på 900 tonn.
- Tilbake i 2007 var fjøsteiknaren heile tida klar på at i ein fjøs utan eteplass til alle, ville eg trenge automatisk fôring, men eg var skeptisk til kostnaden og la heile avgjerda på is. I staden kjøpte eg to fôringsrobotar med to handtak og eitt hjul, eller trillebårer om du vil, til å fôre med, fortel han.
OVERTYDD OM AUTOMATISK FÔRINGMen med 170 trillebårlass �
