I vår vestlege del av verda lever vi i ein kultur som iallfall sidan moderniteten har operert med to kjønn. Thomas Laqueur lærte oss på nittitalet i Making Sex at ein før cirka 1700 ikkje såg på manns- og kvinnekroppen som radikalt ulike. Ein såg helst på kvinnekroppen som ein veikare og mindreverdig variant av mannskroppen.
Etter som anatomilæra skreid fram, ikkje minst med hjelp av mikroskopet som vart oppfunne mot slutten av 1600-talet, forstod ein reproduksjonssystemet betre, og det voks fram ein ny ideologi på grunnlag av dei biologiske oppdagingane om at manns- og kvinnekroppen var grunnleggjande ulike. Etter kvart vart denne læra supplert av ein psykologi som også hevda at manns- og kvinnesinnet var grunnleggjande ulike.
Med moderniteten vart det vestlege tokjønnssystemet til.
Med moderniteten vart det vestlege tokjønnssystemet til. Desse to kjønna fekk seinare lag av to genus. Genus er sosialt kjønn, og i modernitetens vestlege kultur skulle det ideelt sett vere mest mogeleg samsvar mellom kjønn og genus, slik at menn oppførte seg maskulint, og kvinner feminint. Da vart dei fullverdige menn og kvinner.
Tvangsmessig
I alle system går det lett rot. Dei som vi no kallar interseksuelle og manglar klare kjønnsteikn, vart stigmatiserte som hermafrodittar. Oftast vart dei plasserte tvangsmessig i det eine eller andre kjønnet. I eit binært kjønnssystem kunne ein stort sett ikkje gjere anna. Dei som fall mellom dei to genusstolane fekk det heller ikkje enkelt.
Historisk kom kjønn
