Kjøkkenskriveren
04.05.2021
Navn/rolle/arbeidssted: Anita Margrethe Hole Hofseth, verksemdsleiar Måltid og ernæring, Ålesund kommune
Aktuell med:
Har akkurat vore gjennom første året som verksemdsleiar i Måltid og ernæring, ei ny verksemd som blei oppretta i samanheng med at Ålesund kommune blei slått saman med 4 kommunar frå 1.1.2020. Gått frå 14 årsverk til 35. Frå 1 kjøkken til 7 - 1 kok-kjøl og 6 kok-server. Totalt bidreg verksemda med at 1200 brukarar får måltid 365 dagar i året.
Når på morgenen begynner du å tenke på jobben?
Jobben er nok eit heildøgnsprosjekt, eg har mange jobbrelaterte tankar i løpet av døgnet, uavhengig av natt eller dag. Er som oftast klar til å sette meg til å jobbe mellom 06.30-07.00. Under korona har det vore mykje heimekontor, så maskina er klar når det måtte trengast eller krevjast.
Nevn en episode fra arbeidslivet du aldri glemmer?
Har lyst til å nemne ein epoke i livet mitt som har gjort innverknad på arbeidet mitt i etterkant. Som pårørande til ein far som gradvis blei dement, opplevde eg korleis livet hans endra seg, spesielt i perioden frå han blei dagbrukar på den lokale sjukeheimen til heildøgns pleietrengande. Han gikk bort for tre år sidan. Eg fekk i denne perioden ein vekkjar! Før i tida hadde vi eit uttrykk: «Alle kan litt om mat», derfor kunne nærmast alle settast i arbeid på eit kjøkken. Mykje av denne allmennkunnskapen er i dag vekke. Resultatet av korleis maten blir servert bebuarane er for tilfeldig og personavhengig. Far min var heldig om «fru Olsen» var på vakt, då var alt på stell. Slik kan det ikkje vere. Dette må vi ta tak i og finne ut kva som skjer. Er det mangel på tid, interesse, kunnskap, prioritering eller rett og slett mangel på måltidsprosedyrar på avdelingane? Vi med matfagleg bakgrunn må involvere oss meir i kva som skjer på avdelingane, ikkje berre sende matvogna opp og tru alt går bra. Og det er dette leddet eg er ekstra engasjert i no i dag.
Berre ein så enkel ting som at vekas meny heng synleg for pårørande. I tida saman med far min, fekk eg erfare kor viktig det var å ha eit kjent samtale
Gå til medietHar akkurat vore gjennom første året som verksemdsleiar i Måltid og ernæring, ei ny verksemd som blei oppretta i samanheng med at Ålesund kommune blei slått saman med 4 kommunar frå 1.1.2020. Gått frå 14 årsverk til 35. Frå 1 kjøkken til 7 - 1 kok-kjøl og 6 kok-server. Totalt bidreg verksemda med at 1200 brukarar får måltid 365 dagar i året.
Når på morgenen begynner du å tenke på jobben?
Jobben er nok eit heildøgnsprosjekt, eg har mange jobbrelaterte tankar i løpet av døgnet, uavhengig av natt eller dag. Er som oftast klar til å sette meg til å jobbe mellom 06.30-07.00. Under korona har det vore mykje heimekontor, så maskina er klar når det måtte trengast eller krevjast.
Nevn en episode fra arbeidslivet du aldri glemmer?
Har lyst til å nemne ein epoke i livet mitt som har gjort innverknad på arbeidet mitt i etterkant. Som pårørande til ein far som gradvis blei dement, opplevde eg korleis livet hans endra seg, spesielt i perioden frå han blei dagbrukar på den lokale sjukeheimen til heildøgns pleietrengande. Han gikk bort for tre år sidan. Eg fekk i denne perioden ein vekkjar! Før i tida hadde vi eit uttrykk: «Alle kan litt om mat», derfor kunne nærmast alle settast i arbeid på eit kjøkken. Mykje av denne allmennkunnskapen er i dag vekke. Resultatet av korleis maten blir servert bebuarane er for tilfeldig og personavhengig. Far min var heldig om «fru Olsen» var på vakt, då var alt på stell. Slik kan det ikkje vere. Dette må vi ta tak i og finne ut kva som skjer. Er det mangel på tid, interesse, kunnskap, prioritering eller rett og slett mangel på måltidsprosedyrar på avdelingane? Vi med matfagleg bakgrunn må involvere oss meir i kva som skjer på avdelingane, ikkje berre sende matvogna opp og tru alt går bra. Og det er dette leddet eg er ekstra engasjert i no i dag.
Berre ein så enkel ting som at vekas meny heng synleg for pårørande. I tida saman med far min, fekk eg erfare kor viktig det var å ha eit kjent samtale
