Forskerforum
06.02.2017
Skal du gjere karriere som forskar, må du publisere i dei rette tidsskrifta. Det kan føre til meir upåliteleg forsking.
PUBLISERING
Dei siste åra er det blitt stadig meir snakk om ei «replikasjonskrise» i vitskapen, først og fremst innanfor psykologi og biomedisin, der det viser seg at ein stor del av forskingsresultat ikkje er reproduserbare. I Forskerforum nr. 1/17 skreiv vi at Nederland, som eit resultat av dette, har etablert det første offentlege programmet for etterprøving av tidlegare studiar, der tre millionar euro skal fordelast over tre utlysingsrundar.
Men sjølve forskinga er berre éi side av saka. Forskingsresultat «gjeld» ikkje før dei er publiserte, aller helst i eit velrenommert tidsskrift.
KJEMPAR OM INNPASS
- Innanfor feltet mitt, som er syresekresjon i magesekken, er det mange som legg ned store ressursar i å få publisert banebrytande studiar i dei store tidsskrifta. Så går det nokre år, og ein høyrer ikkje meir til dei. Det får meg til å tenkje at dette mønsteret ikkje berre gjeld mitt eige felt, men at det er slik på andre område også, seier Helge L. Waldum.
Waldum er professor ved Institutt for kreftforsking og molekylær medisin ved NTNU, og stiller spørsmål ved kvifor ein legg så stor vekt på publiseringskanalen når ein skal vurdere forsking (sjå innlegg side 44). Det kan freiste til publisering av upålitelege resultat, meiner han.
- Storpar
Gå til medietDei siste åra er det blitt stadig meir snakk om ei «replikasjonskrise» i vitskapen, først og fremst innanfor psykologi og biomedisin, der det viser seg at ein stor del av forskingsresultat ikkje er reproduserbare. I Forskerforum nr. 1/17 skreiv vi at Nederland, som eit resultat av dette, har etablert det første offentlege programmet for etterprøving av tidlegare studiar, der tre millionar euro skal fordelast over tre utlysingsrundar.
Men sjølve forskinga er berre éi side av saka. Forskingsresultat «gjeld» ikkje før dei er publiserte, aller helst i eit velrenommert tidsskrift.
KJEMPAR OM INNPASS
- Innanfor feltet mitt, som er syresekresjon i magesekken, er det mange som legg ned store ressursar i å få publisert banebrytande studiar i dei store tidsskrifta. Så går det nokre år, og ein høyrer ikkje meir til dei. Det får meg til å tenkje at dette mønsteret ikkje berre gjeld mitt eige felt, men at det er slik på andre område også, seier Helge L. Waldum.
Waldum er professor ved Institutt for kreftforsking og molekylær medisin ved NTNU, og stiller spørsmål ved kvifor ein legg så stor vekt på publiseringskanalen når ein skal vurdere forsking (sjå innlegg side 44). Det kan freiste til publisering av upålitelege resultat, meiner han.
- Storpar
