LO-Aktuelt
16.10.2021
Sukkerskåla etter mormor står på kjøkenbenken min. For meg er den verdas finaste.
Ein kan arve så mangt, og mykje av det me arvar blir ståande i kjellaren. Slik er det berre. Gamle karaflar, ufullstendige koppesett med julemotiv og krukker blir ofte ståande bortgøymd.
Men eg har ein ting som står framme på kjøkenet, og som blir brukt dagleg, og som eg har arva.
Mormor døydde i 1989. Det byrjar å bli ganske lenge sidan. 32 år sidan, faktisk. Eg var nesten 19 år då ho døydde. Sidan eg hadde flytta heimefrå til Bergen, og mormor budde i Bergen, så budde eg hos ho. Det var både veldig fint og litt rart.
Mormor var ei dame som var både av si tid, og forut for si tid. Ho var litt rasistisk og ganske konvensjonell på nokre område, heilt klart ei dame fødd tidleg på 1900
Les opprinnelig artikkelMen eg har ein ting som står framme på kjøkenet, og som blir brukt dagleg, og som eg har arva.
Mormor døydde i 1989. Det byrjar å bli ganske lenge sidan. 32 år sidan, faktisk. Eg var nesten 19 år då ho døydde. Sidan eg hadde flytta heimefrå til Bergen, og mormor budde i Bergen, så budde eg hos ho. Det var både veldig fint og litt rart.
Mormor var ei dame som var både av si tid, og forut for si tid. Ho var litt rasistisk og ganske konvensjonell på nokre område, heilt klart ei dame fødd tidleg på 1900
